เมื่อเรารู้จักจิตใจ รู้ถึงภาวะที่ความทุกข์เกิด และภาวะที่ความทุกข์ดับ รู้ความคิดทุกครั้งที่มันคิด รู้มันทั้งหมด รู้ด้วยการเฝ้าดูโดยปกติธรรมดา โดยไม่จำต้องพยายามหรือฝืน การรู้เช่นนี้ของเรา จึงเป็นสิ่งเดียวกับปัญญา เป็นสิ่งเดียวกับสติ และเป็นสิ่งเดียวกับสมาธิ เมื่อเรามาถึงจุดนี้ได้ ก็เหมือนเราได้พบกับมหาสมบัติที่ถูกซ่อนและเปิดเผยมันออกมา