คมดาบซากุระ 2 : ผู้หญืงที่ผมรู้จัก 16 โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย (19 พฤศจิกายน 2557)
ผู้หญิงที่ผมรู้จัก 16
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
19 พฤศจิกายน 2557
โดย ชวินทร์ ลีนะบรรจง และ สุวินัย ภรณวลัย
19 พฤศจิกายน 2557
ผู้ชมที่รู้จัก อมามิ ยุกิ (天海 祐希) นั้นส่วนใหญ่น่าจะเริ่มต้นรู้จักจากหนังที่ไม่ซีเรียสเหมือนเช่น 女王の教室 (2005) โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทของ โอซะวะ เอริโกะ (大澤 絵里子) “เจ้านาย” หรือ Boss หัวหน้าหน่วยต่อต้านอาชญากรรมที่ตั้งขึ้นมาใหม่ ในหนังชุด Boss (2009,2011)
แม้หนังชุดเรื่องนี้จะมีร้อยละของผู้ชมต่ำกว่า แต่ก็เป็นที่กล่าวขานไม่แพ้กันจนต้องมีการสร้างภาค 2 อีก 11 ตอนเพิ่มขึ้นมาเป็นพิเศษในอีก 2 ปีต่อมา
ที่มาที่ไปของหนังชุดเรื่องนี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นผลมาจากความสำเร็จ จากหนังชุดเรื่อง ลิคอนเบนโกะชิ (離婚弁護士) ในปี 2004-2005 ที่ออกอากาศทางสถานีช่อง 8 นั่นเอง จึงเกิดการรวมทีมเดิมขึ้นมาใหม่ ผู้ผลิต มิซึโนะ มิชิโอะ (光野 道夫) ผู้เขียนบท โคะบะยะชิ ฮิโรชิ (林 宏司) และผู้แสดงนำ อมามิ ยุกิ (天海 祐希) ขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งในหนังชุดตำรวจเรื่อง Boss
โคะบะยะชิ สร้าง โอซะวะ ให้กับ อมามิ เล่นเป็น “เจ้านาย” ที่อาศัยความสามารถของตนในการเจียระไนเหลี่ยมคมของลูกน้องในหน่วยที่แต่ละคน มีออกมามากกว่าที่จะเป็นตำรวจนักสืบหรือนักบู๊ เช่น ยุกิฮิระ ที่เล่นโดย ชิโนะฮะระ ใน Unfair (2006)
ในสังคมญี่ปุ่นที่ไม่ว่าจะเป็นวงการไหนก็ตามแต่ เป็นสังคมของชาย ยิ่งในวงการตำรวจแล้วยิ่งแล้วใหญ่ หน่วยอาชญากรรมที่ตั้งขึ้นมาใหม่ของเธอนี้นอกจากจะถูกดูถูกแล้วยังไม่ได้รับ ความร่วมมือจากหน่วยงานอื่นที่รับปากจะส่งมือดีมาให้ แต่กลับกลายเป็นส่งส่วนเกินที่ตั้งใจอยู่แล้วว่าจะให้ออกจากหน่วยตนไป มีโอกาสอย่างมากที่จะล้มเหลวกลายเป็นหน่วย “น้ำหวาน” จากการที่มีผู้หญิงเป็น “เจ้านาย” ที่ทั้งลูกน้องและเจ้านายเพื่อนร่วมงานต่างสงสัยในความสามารถ
ความสามารถของ โอซะวะ ในการสืบสวนสอบสวนจึงมิได้ลอยมาจากฟ้า หากแต่มีที่มาจากการฝึกฝนเมื่อ โอซะวะ ไปฝึกงานที่ FBI ทั้งในการเจรจาต่อรองหรือ Profiling ผู้ต้องสงสัย นี่จึงเป็นจุดที่ทำให้เธอสามารถนำมาคลี่คลายคดีต่างๆ ที่หน่วยอื่นๆ ทำไม่สำเร็จ ความรับผิดชอบในฐานะหัวหน้าหน่วยและความสามารถในการคลี่คลายคดีของเธอนี่เอง จึงทำให้เกิดการยอมรับนับถือจากลูกน้องที่มีต่อ “เจ้านาย” ตนเองจึงมีมากขึ้นไปเรื่อยๆ
หากจะนำไปเปรียบกับ ยุกิฮิระ ตำรวจนักสืบสาวห้าวจอมบู๊ในเรื่อง Unfair ก็จะพบความแตกต่างระหว่างบุคลิกของคนทั้งสองอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่า โคบะยะชิ จะพยายามสร้างบุคคลิกของ โอซะวะ ให้เป็นสาวห้าวที่มีข้อเสียด้านการกินเหล้า แต่ก็มีปรากฏให้เห็นเฉพาะในตอนแรกที่เปิดตัวเท่านั้น หากจะเปรียบเทียบกับ ยุกิฮิระ ที่ ซะโต ชิมาโกะ (佐藤 嗣麻子) สร้างให้กับ ชิโนะฮะระ เล่นก็คงจะเทียบไม่ได้
แต่โคบะยะชิ ไปเน้น โอซะวะ ในเรื่องความเป็น “เจ้านาย” ของลูกน้องที่ ยุกิฮิระ ไม่มีเพราะยุกิฮิระทำงานประดุจเป็นหมาป่าที่เดียวดาย ไม่มีพวก ลูกน้อง หรือ เป็นเจ้านายใคร แถมยังจะชอบกินเด็กเวลาเมาเสียอีก
ความเป็น “เจ้านาย” จึงอยู่ที่การ “ซื้อใจ” ลูกน้องผู้ใต้บังคับบัญชา สามก๊กเป็นตำนานของการ “ซื้อใจ” ไม่ว่าจะก๊กใดก็ตาม มีวิธี “ซื้อใจ” ได้หลายวิธี อามิสสินจ้างก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ก็ไม่ยั่งยืนเพราะอาจมีคนให้มากกว่าหรือเมื่อได้ไปพอแล้วก็อาจจะพยายามหา วิธีไปใช้เงินที่ได้มา ไม่ยอมพลีกายถวายหัวเหมือนตอนยังไม่รวย ดูลูกน้องของ “คนแดนไกล” แต่ละคนที่เขาใช้เงินซื้อก็จะเห็นสัจธรรมข้อนี้ได้ชัดเจน คุณงามความดี ความซื่อสัตย์ ที่ “เจ้านาย” ประพฤติต่างหากที่จะเป็นการ “ซื้อใจ” ลูกน้องที่ยั่งยืน
ผู้หญิงในฐานะ “เจ้านาย” ในสังคมการงานญี่ปุ่นจึงเป็นสิ่งที่เกิดและยอมรับได้ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความเชื่อและธรรมเนียมประพฤติปฏิบัติในสังคมที่มีผู้ชาย ที่ทำงานจำนวนมากกว่า หากเธอจะเลือกเอางานก็อาจจะต้องซื้อด้วยชีวิตครอบครัวที่อาจจะไม่ได้แต่งงาน หรือแต่งได้ก็ต้องหย่าเหมือนเช่นที่ ยุกิฮิระ เผชิญอยู่ ในทางตรงกันข้าม หากแต่งไปแล้วก็หมายถึงจะต้องมีใครสักคนต้องลาออกมาคอยดูแลบ้านเลี้ยงลูก หากผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจะมีโอกาสกลับไปสู่ตำแหน่งงานก็หมายถึงว่าอย่าง น้อยจะต้องรอเลี้ยงลูกให้โตจนไม่ต้องดูแลแล้ว เมื่อถึงเวลานั้นด้วยอายุที่มากขึ้นการอยากกลับไปเริ่มต้นทำงานใหม่อีกครั้ง ก็อาจจะมีน้อยลง
จะมีใครสังเกตหรือไม่ว่าในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา หนังชุดที่อมามิเล่นเป็นนางเอกไล่เลียงมา เช่น 離婚弁護士 (2004-5) 女王の教室 (2005) トップキャスター (2006) 演歌の女王 (2007) Around40 (2008) BOSS (2009-10) GOLD (2010) カエルの王女さま (2012) 結婚しない (2012) 女信長 (2013) 緊急取調室 (2014) มีเพียง 2 เรื่องคือ 女王の教 และ 室緊急取調室 ใน 11 เรื่องเท่านั้นที่มิได้ออกอากาศจากช่อง 8
เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง
Powered by
MakeWebEasy.com